نگاهی به دوردست‌های کیهان به کمک یک خوشه کهکشانی غول‌پیکر
یک ستاره در هفت آسمان - نزدیک مرکز این تصویر پُروضوح تلسکوپ فضایی هابل کهکشان‌های خوشه‌ی غول‌پیکر "آبل اس-۱۰۶۳" در فاصله‌ی حدود ۴ میلیارد سال نوری زمین را می‌بینیم. این خوشه جرمی هم‌ارز ۱۰۰ تریلیون خورشید دارد که بخش بزرگی از آن نادیدنی است. ولی کمان‌های آبی‌فام کم‌نورتری که در عکس دیده می‌شود در حقیقت بزرگنمایی از تصویر کهکشان‌هاییست که بسیار دورتر از این خوشه جای دارند. فاصله‌ی آنها از زمین حدود دو برابر این خوشه است و نورشان به طور معمول دیده نمی‌شود ولی گرانش سهمگین خوشه مانند یک عدسی گرانشی، نور آنها را دستخوش اعوجاج کرده و با بزرگنمایی، تصویری وسوسه‌انگیز از این کهکشان‌های آغاز کیهان را برای ما دیدارپذیر ساخته است. این پدیده که به نام همگرایی گرانشی شناخته شده و پیامد خمِش فضازمان است، نخستین بار یک سده پیش توسط آلبرت اینشتین پیش‌بینی شده بود. تلسکوپ هابل این عکس را به عنوان بخشی از برنامه ی "میدان های مرزی" (Frontier Fields) برای کاوش "مرز پایانی" (Final Frontier) گرفته.
